In het kader van de masterproef van twee studenten orthopedagogie (KU Leuven; i.s.m prof. Bea Maes en dr. Sara Nijs) gingen we na in welke mate we ‘eye tracking’ (het meten van oogbewegingen) kunnen gebruiken in het meten van visuele voorkeuren bij personen met een diep verstandelijke beperking. 

Methode: Op basis van eye tracking en video-opnames van het kijkgedrag werden de betrokkenheid en het welbevinden van de zorggebruiker ingeschat. 

Resultaten: Het onderzoek toonde aan dat eye tracking bij personen met een diep verstandelijke beperking mogelijk is, maar niet evident. We stelden vast dat:

• we van personen met een diep verstandelijke beperking niet mogen verwachten dat ze hun aandacht langdurig (min. +- 30 seconden) vasthouden op eenzelfde visuele stimulus.
• bewegende visuele stimuli best traag bewegen zodat trage volgbewegingen mogelijk blijven.
• bijpassend geluid kan helpen om de betrokkenheid op de visuele stimulus te vergroten.

Conclusie: Bij het aanbieden van audiovisuele stimuli aan personen met een diep verstandelijke beperking is vooral de sfeer die ermee gecreëerd wordt belangrijk. Visuele stimuli met menselijke figuren en gezichten trekken de aandacht maar kunnen zelden de aandacht langdurig vasthouden. Geluid helpt om de aandacht te richten en kan bijdragen aan de sfeer die gecreëerd wordt.